شعبان وفايي نژاد/ در مراسم تجليل از قهرمانان مدال آور ما در رويداد المپيك لندن بحث ها و سخنراني هاي فراواني پيرامون ارزيابي عمكلرد جامعه ورزشي مطرح شد كه ايكاش به موارد ذيل نيز به عنوان فاكتورهاي لازم توجه مي شد :

1-    چرا طي سي سال گذشته هيچگاه موفق به جواز حضور تيم فوتبال كشورمان به المپيك ها نشديم .؟

2-    8 سال قبل تيم ملي فوتبال كشورمان به جام جهاني صعود كرد چرا طي دو دوره گذشته نتوانستيم به مرحله حذفي صعود نمائيم ؟

3-    چرا هيچ يك از تيم هاي ملي ما در رشته هاي توپ و تور نتواستند در المپيك حاضر باشند ؟

4-    10 سال قبل در مكان پانزدهم رده بندي برترين هاي فوتبال جهان قرار داشتيم اما حالا چرا در مكان پنجاه و هفتم قرار داريم ؟

5-    ده سال گذشته كل هزينه هاي دولت در فوتبال 5 ميليارد هم نبوده است اما حالا چرا بالاي پانصد ميليارد تومان هزينه مي كند ؟

6-    8 سال قبل شعار مي داديم هزينه هاي دولتي براي تيم داري باشگاه ها آيا اين عمل مصداق بارز خيانت به ملت و كشور نيست ؟

7-    به ملت ما صادقانه گزارش دهيد چندين ميليارد تومان از پول بيت المال را به كام فوتبالي ها مي ريزيم ؟

8-    8 سال قبل براي حضور در المپيك از هزينه ملت چقدر ريخت و پاش صورت مي گفت و حالا چقدر

9-    اگر واقعاً دلخوش به استعدادهاي ذاتي اصل مربيگري محمد بناء نباشيم و نقره و برنز كشتي فرنگي را حاصل دسترنج شخصي محمد بناء بدانيم متوجه مي شويم هشت سال قبل ما در وزنه برداري المپيك 2 مدال طلا كسب كرديم و اكنون تنها يك طلا.

10-    ايكاش به جاي اينكه كشتي فرنگي ما را قائم به شخص خاصي معرفي مي كردند پيشرفت و درخشش كشتي فرنگي ما را تنها قائم به برنامه ريزي و ساماندهي مي دانستيد و دست به دعا نمي شديد كه فلاني بماند و فلاني نماند.

11-    ايكاش كميته اي تشكيل مي شد كه از ناتواني مسئولين ورزش ما در كسب كرسي هاي نمايندگي هيأت رئيسه فدراسيون هاي جهاني و المپيك بررسي هاي لازم را صورت مي دادند.